Asante sana Kenia

24 juli
Woensdag = reisdag voor ons. In de ochtend vertrekken we na ons laatste ontbijtje in Iten eerst richting Eldoret centrum. We gaan daar naar een grote mall, waar we na 1,5 week voor het eerst weer een heerlijke koffie kunnen drinken. Over het algemeen dronken we hier thee of oploskoffie, dus een grote cappuccino op een terrasje in de zon is een welkome ontspanning. De grote mall is wel een ander soort Kenia dan dat we tot nu toe hebben gezien. Het is een Amerikaans groot winkelcentrum met relatief echt duurdere dingen. We zijn hier op een woensdagochtend, dus het is ook bijna uitgestorven. We scoren nog een “lunch” voor onderweg (lekker Europees een yoghurtje met een croissant) en dan rijden we door naar het vliegveld. Het is zo’n kleine airport dat inchecken weinig voorstelt, dus we kiezen ervoor om nog even van de zon te genieten. Die hebben we tot nu toe zo in Kenia gemist dat we elke zonnestraal willen meepakken. Uiteindelijk stijgen we rond 13.30 uur op vanuit Eldoret en rond 14.15 uur landen we alweer in Nairobi. De vlucht stelt dus weinig voor. In Nairobi zien we Mary (Country Director van Edukans) weer. Zij zal ons donderdag en vrijdag vergezellen als we naar de scholen gaan. In twee auto’s rijden we naar ons verblijf in Kajiado. Onze driver Joe zal van Iten naar Kajiado rijden en ons vanaf morgenochtend weer naar de scholen rijden. Onderweg naar ons nieuwe verblijf zien we de omgeving veranderen: andere bomen, ander vee, veel meer verkeer dan in het noorden. Na zo’n twee uurtjes rijden komen we aan in Kajiado. Meteen worden we opgevangen door de head teacher van de school die we morgen gaan bezoeken (Mr. Nyota), hij wordt vergezeld door een docent die al met pensioen is, maar nog steeds heel actief is in de community en veel ervaring heeft met Edukans (Mr. Kimani). Met hen nemen we meteen de volgende dag door en hoe we de dag indelen. Tijdens ons overleg worden we nog “gestoord” door de bisschop van deze regio die ons graag wil ontmoeten en ons wil bedanken voor onze komst. Al vaker in deze reis gebeurt het dan dat er een soort ongemakkelijkheid ontstaat, omdat niemand eigenlijk echt iets te melden heeft. Iedereen stelt zich altijd heel beleefd en uitgebreid voor, en dan … Nadat we ons programma hebben besproken, hadden we nog heel even de tijd om Kajiado-town in te lopen, onder begeleiding van Mary en de manager van het hotel. Een heel andere sfeer dan we tot nu toe hebben ervaren in Iten. Veel drukker, meer verkeer, meer het stadsgevoel en veel leven op straat. Dan is het tijd om te eten, onze spullen te installeren in ons nieuwe verblijf en daarna lekker te slapen.

25 juli
Deze dag bezoeken we één van de twee scholen in deze regio. Moipei (de school van vandaag) ligt heel dichtbij het centrum van Kajiado, dus binnen 5 minuten rijden zijn we er. Nadat we in het kantoor van de head teacher het gastenboek hebben getekend (first things first) sluiten we aan bij de assembly van alle leerlingen om onszelf voor te stellen. Daarna maken we ook nog mét de leerlingen een groepsfoto en staan wij als vier witte vrouwen verdeeld tussen de kinderen. Onze huid en haren zijn wederom in trek en de leerlingen willen het maar al te graag weer even voelen. Als we dit hebben overleefd, gaan we naar een lokaal om daar de dag door te brengen met de drie scholen (head teacher + een aantal docenten), twee belangrijke afgevaardigden van het Ministerie van Onderwijs en een CSO (curriculum support officer). Doordat er ook VIP’s aanwezig zijn, wordt de rol van Edukans wel duidelijk en voelen we hoe belangrijk deze meeting is. Edukans is in deze regio nog niet zo actief als in de regio van Iten en daarom is het doel van dit deel van de reis ook anders. Daar waar we in Iten al moesten verdiepen op de Active Learning Methods, zijn de scholen hier er nog niet zo bekend mee en moet het hele programma nog geïntroduceerd worden. We hergebruiken deels onze workshops / presentaties van de conferentie. Ook krijgen we nog een rondleiding door de school. Doordat dit gebied heel droog is (nu al en het is nu de “koudste” periode van het jaar), kampen ze hier ook met andere problemen. Wanneer er langere tijd veel droogte is, zijn er gezinnen waarbij hun vee doodgaat en ze dus weinig tot geen voedsel hebben thuis. Doordat er dus eigenlijk een verandering moet komen in het houden van vee en het verbouwen van groentes probeert de school daar al haar steentje aan bij te dragen. Zo hebben ze een heel grote tuin waarin ze verschillende groentes verbouwen. Wanneer er van sommige groente voldoende stekjes zijn, gaan deze mee naar huis met de kinderen, zodat de kinderen die thuis ver kunnen laten groeien. Ze hebben een speciale docent in dienst die de tuin onderhoud en die ook bij de kinderen thuis kijkt of het goed gaat met het verbouwen van de groente. Ook delen ze een reward uit voor degene die de beste plant heeft. Daarnaast hebben ze op de school een groot, heel mooi en netjes kippenhok. Voor we het kippenhok ingaan, moeten we allemaal eerst onze schoenen schoonmaken in een bak met water. De leerlingen leren hier zowel hoe ze om gaan met het houden kippen en hanen, maar ook hoe dit financieel werkt wanneer je eieren gaat verkopen. De school helpt ze o.a. met het maken van een bankaccount. Heel erg mooi om te zien dat de school op deze manieren al een paar stappen vooruit probeert te denken voor de toekomst van de leerlingen. Na een zeer succesvol schoolbezoek besluiten we terug naar het appartement te lopen. Ondanks dat we dat gewoon veilig alleen zouden kunnen doen, voelen vier docenten zich toch geroepen om met ons mee te lopen. Eén van ons vieren (Annelies) heeft hier tien jaar geleden gewoond en op de weg terug proberen we haar huisje nog te vinden. En omdat we met vier Afrikanen lopen, of eigenlijk dus slenteren, duurt het even voor we weer “thuis” zijn. Daar aangekomen, bespreken we de dag na met Mary en drinken we een lauwe cola in de zon. Daarna lopen we nog even het centrum in voor een klein bakje ijs bij de supermarkt en dan zit de dag er alweer op. Morgen het laatste schoolbezoek van deze reis. De tijd is voorbij gevlogen…

26 juli
Vandaag ons allerlaatste schoolbezoek. Iets na de afgesproken vertrektijd (we kunnen niet op de tijdsinschatting van onze Keniaanse vrienden rekenen) vertrekken we met een hele delegatie richting een meer afgelegen school, midden in de Maasai-gemeenschap. Na een lange en hobbelige weg komen we aan bij de school en staan de kinderen alweer gereed om ons te verwelkomen. Omdat het vrijdag is, hijsen ze de vlag (dat gebeurt altijd op maandag en vrijdag). Daarna mogen we ons om de beurt voorstellen. De school ligt erg afgelegen en sommige gezinnen komen nauwelijks uit hun gemeenschap, dus je merkt dat hier het Engels ook minder goed ontwikkeld is. Op alle andere scholen konden we tot nu toe redelijk met de kinderen communiceren in het Engels, maar hier vertaalt een docent hetgeen wat we zeggen wanneer we ons voorstellen. Doordat we met veel mensen zijn gekomen, duurt de zogeheten assembly lang. Vanaf het moment dat we aankomen, staat er vooraan al een meisje te wiebelen die heel nodig moet plassen. Arm kind dat het allemaal hier zo lang duurt…
Na het welkom ritueel herhalen we het programma van gisteren en proberen we de school al zoveel mogelijk te vertellen over de Active Learning Methods. Het team hier wis hier heel enthousiast over en ze kennen al veel methoden. Aan het einde van het programma hebben we de groep opgesplitst, zodat Team Platform weer een groepje docenten kon interviewen. Leuk dat we op deze laatste dag nog nieuwe inzichten hebben kunnen verzamelen.
Doordat we nu een school bezochten die zich midden in de Maasai-gemeenschap bevond, kregen we een heel bijzonder afscheid. Alle kinderen hadden zich gekleed in traditionele Maasai-kleding met bijbehorende sieraden. Als afsluiter gingen we natuurlijk weer dansen en zingen, dit keer op de traditionele Maasai-manier. Tijdens dit dansen en zingen werden we allemaal versierd met prachtige sieraden. Heel bijzonder om zoveel te krijgen als je bedenkt dat deze kinderen en hun gezinnen niet zoveel hebben. Een prachtige en unieke afsluiter van al onze schoolbezoeken!
In de avond hadden we nog bezoek van Josephine. Ze bracht ons souvenirs met een bijzonder verhaal. Alle dingen zijn namelijk gemaakt door een Maasai-vrouwengroep, waarbij de opbrengsten ervoor zorgen dat de meisjes uit de gemeenschap naar school kunnen gaan. Daarna was het tijd om vroeg op bed te gaan, want onze wekker gaat om 04.00 uur voor een allerlaatst avontuur. :-)

27 juli
Om 4.00 uur gaat de wekker en om 04.30 uur zitten we met al onze spullen in ons vertrouwde busje, richting Nairobi National Park! Op de allerlaatste dag gaan we nog op safari! Zo leuk om op de laatste dag nog een aspect van Afrika mee te maken. Twee uur later staan we vooraan bij de gate en door gedoe (lees: Kenia!) duurt het nog tot 07.00 uur voor we daadwerkelijk het park in kunnen. Eenmaal in het park worden we meteen al begroet door giraffes, maar het meest bijzondere moment voor ons allebei was toch wel de twee leeuwinnen die naast onze jeep liepen. Natuurlijk hadden we gehoopt op de leeuwen, maar we wisten ook dat dit best bijzonder zou zijn als dat zou lukken. Dus het was wel heel cool en bijzonder dat we niet alleen de twee leeuwinnen zagen, maar later ook nog een mannetjesleeuw. Ondanks dat we twee keer vast zaten en we eruit moesten worden getrokken door een andere jeep én daarna onze jeep er überhaupt mee stopte, waardoor we vroegtijdig de safari moesten beëindigen, was dit wel de kers op de taart van onze reis in Kenia! ♥

Aan het einde van de dag staat er nog een etentje op de planning met Team Edukans Kenia, waardoor we nog één keer herenigd worden met Edwin en Mary. Daarna is het om 00.00 uur tijd om terug te vliegen en zullen we ons zondag om 08.00 uur weer bevinden op Nederlandse bodem. Het werken in Nederland zal vast wel even wennen zijn, maar we hebben zin om iedereen te zien en onze verhalen met jullie te delen. 

We hebben een onvergetelijke tijd gehad hier in Kenia, met elkaar, voor Edukans. Een ervaring om nooit te vergeten en wellicht wel life changing.